Ponieważ zostałam zaproszona na poszóstne urodziny - w sensie że aż 6 osób robiło wspólną imprezę :) - trzeba było coś wymyślić w kwestii prezentów. A ponieważ niedawno zrobiłam większe ilości nalewki z aronii (która jak co roku obrodziła u mojej mamy na działce, a która jak wiadomo jest samym zdrowiem), postanowiłam się tym trunkiem z szanownymi jubilatami podzielić.
Pytanie powstało: w czym? Czyli w co to wlać? Mama nie miała zapasu piersiówek... Znajomy polecił zakupienie sześciu wiśniówek/cytrynówek lub innych żołądkowych, wypicie ich, no i będę mieć flaszki... Jakoś ten pomysł nie przypadł mi do gustu... Nie po to robię w pocie czoła trunki, żebym miała kupować jakieś sztucznie barwione i identyczne z naturalnym aromatyzowane...
Pozostało zbieractwo... Czasu było niewiele, ale ponieważ mieszkam w dzielnicy, która rokuje :), postanowiłam zaryzykować. W mojej okolicy puste flaszki po różnych trunkach zostawione na chodniku, krawężniku, pod ławeczką, na ławeczce to niemal obowiązkowy element krajobrazu. I nie zawiodłam się! Podczas spacerów z dzieckiem znalazłam nawet więcej, niż potrzebowałam, bo 7 sztuk! Może panowie (i panie) konsumujący zostawiają buteleczki w wyżej wymienionych miejscach (zamiast wrzucać je do kosza) właśnie z myślą o takich jak ja zbieraczach? :) Chcę się powiedzieć, że rzeczywistośc jest bardziej prozaiczna, a kosz zawsze za daleko, ale ponieważ wolę tworzyć sobie w myślach świat piękniejszy i ludzi lepszych, pozostanę przy mojej w ludzi wierze . Tym bardziej, że wszystkie znalezione flaszki posiadały oryginalne zakrętki :) Jakby na mnie czekały...:)
A propos wyrzucania i nurkowania do kosza...Nic w tym przyjemnego, ale niedalej, jak przedwczoraj nie mogłam oprzeć się pięknej sześciennej butelce po wódce ogórkowej (tak, tak "Świeży ogórek" się to nazywało!) i wyciągnęłam takie cudo z kosza na śmieci właśnie... Do ćwiczenia dekupażu na szkle będzie jak znalazł...
Ale wracając do flaszek-piersiówek. Po poddaniu ich wrzącej kąpieli w celu usunięcia etykietek, zanieczyszczeń, bakterii i innych zarazków, napełniłam aroniówką, nakleiłam na cieniutką taśmę dwustronną etykietki ze złotego papieru (akurat został mi po produkcji gadżetów ślubnych). Tekst na szybko wykonany pisakiem czarnym. Pismo ręczne to mój słaby punkt, ale czasu było bardzo mało i bałam się zmagań z drukarką, która w napiętych sytuacjach lubi pokazywać swoje fochy :)
Na koniec "kapturki" z serwetki jesiennej, rafia z odzysku i voila!
Proste, recyklingowe, od serca... Mam nadzieję, że obdarowanym będzie smakowało.
Sto lat i na zdrowie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz