Szyszkowy wianek

Zauważyłam, że wianki są w modzie już któryś sezon i uświadomiłam sobie, że dawno nie robiłam... Ostatnio na majówce w trzebnickich sadach, ze stokrotek :)

A że jak wiadomo, u mnie wszystko musi znaleźć swoje miejsce we właściwym czasie, tak zadziało się z szyszkami od koleżanki z pracy, Joanny S. Na początku roku szkolnego ogłosiłam, że na potrzeby zajęć plastycznych zbieram to i owo, pracownicy zaczęli znosić słoiki, puszki, opakowania od jajek, pudełka po kremach, butelki i różne inne dziwne różności...

Asia przyniosła worek szyszek, własnoręcznie nazbieranych...

Szyszki leżały w pracowni, aż przyszła do mnie wizja WIANKA...
I zrealizowałam ją :) Wianek jest niemalże 100 procentowo ekologiczno-recyklingowy.

Najpierw ukręciłam ze starych gazetek marketowych i taśmy klejącej coś w rodzaju koła, następnie próbowałam udoskonalić kształt owijając "koło" pociętą na paski starą koszulką Wojtusia. Posiłkowałam się tu i ówdzie klejem Magic.
Gdy było już w miarę OK(rągłe), zaczęłam (od wewnątrz) przyklejanie szyszek , które trwało 2 dni, gdyż nie chciało mi się iść do schowka po klej na gorąco i dzielnie i uparcie używałam Magica...

Miało to takie minusy, że nie mogłam szyszek upychać "na chama" i wianek gdzieniegdzie posiadał dziury (było widać koszulkę), co wyszło koniec końców na dobre... Niedzielna wyprawa do parku była pod znakiem zbierania materiałów naturalnych, którymi można by uzupełnić luki między szyszkami. No i chciałam mieć tam w tym wianku "coś czerwonego", co by ożywiło nazbyt ekologiczny jego charakter...

I napatoczyły się małe szyszeczki cisowe... I na krzaczku kolczastym kuleczki, a raczej owale czerwone...
Zebrałam też mogące się przydać "na zaś" łupinki od orzechów bukowych, wyglądające jak kielichy kwiatów na patyczku...

Szyszeczki małe poupychałam w dziury, nawet bez kleju. A kulki (owale) też bez kleju, w celu obserwacji, czy się aby nie pomarszczą...

Wstążkę czerwoną znalazłam w pudełku ze wstążkami, koronkami, sznurkami...
Zatem w pierwotnej wersji wianek wyglądał tak:

Wianek leżakował na komodzie, rzeczywiście czerwone elementy uległy pomarszczeniu... W międzyczasie zebrałam jeszcze owoce dzikiej róży z krzaka, ale bałam się, że mogą podzielić los poprzedniczek...
Hmm, zanosiło się na to, że nie obędzie się bez sztuczności... I tu w sukurs przyszła wizyta w hurtowni artukułów dekoracyjnych, gdzie udałam się za kulami styropianowymi.

Trafiłam na plastikowe i pięknie błyszczące jarzębinki na drucikach. I to one są jedynym elementem hańbiącym recyklingowość i ekologiczność mojego wianka...

Tak wygląda w fazie przedkońcowej:

A na koniec natrafiłam na super eko gwiazdkę wykonaną w zeszłym roku z kartonu po mleku i zdekupażowaną i porzuconą... Walała się bida, bez zawieszki, bez przeznaczenia...
Czekała na swój czas :)

A tu w szerszym kontekście mojej kuchni, choinka z gliny autorstwa mojego dziecka.

I bez lampy, ale za to gwiazdka przysłonięta kokardą (skróciłam ją później).

I jeszcze jedno:

Wianek wisi w kuchni, nie wiem, czy Wam się podoba, ale mi tak, cieszy mnie. Lubię na niego patrzeć.
Te szyszki pięknie pachną...Czerwień dodaje energii.

Nie wiem, czy się szybko znów spotkamy tu na blogu, zatem życzę Wam cudnych Świąt Bożego Narodzenia i Wszystkiego Twórczego na Nowy Rok!!

Szybka metamorfoza kosza na pranie

Witajcie... Może w tym przypadku "metamorfoza" to zbyt wiele powiedziane, bardziej by pasowało słowo "tuning", zresztą: czy to ważne? W końcu to tylko słowa...

Muszę przyznać, że dalej odgrzewam stare robótki; ta pochodzi z okresu przedurlopowego, ale z czasu gdy "wyjechali na wakacje wszyscy nasi podopieczni", i upał był wielki... I okrąg pokoju po niebiosa serwetkami zasłany... Bo tak czasem mam: jak jestem sama w domu, to tak zachłannie się na to rzucam, że robię wszystko na raz: sprzątam, wyrzucam, porządkuję serwetki, tu coś zmaluję, tu zdekupażuję, powrócę do zapomnianych prac. Albo nagle olśni mnie coś, jakiś sprzęt domowy do mnie przemówi: zrób coś, zmień mnie! A dom przy tym wygląda...wiecie jak... ;)

Ten kosz na pranie wołał do mnie już od dawna, ale jakoś nie było czasu, pomysłu...
Aż w końcu nadszedł ten przebłysk :)

Z wrażenia nie zrobiłam zdjęcia "przed", dość powiedzieć, że kosz miał taką naklejkę z napisem "curver".
Wpierw, w porywie twórczo-niszczycielskiego szału chciałam ją odkleić, ale ponieważ zakrywała otworki
w koszu (na które ciężko byłoby przykleić wybraną spośród milionów serwetkę), oszczędziłam jej żywota :)

Założenie miało być takie: szybko, bez zbytniego pieszczenia się, żeby pasowało do łazienki.
Przyklejenie serwetki, może 2 warstwy lakieru, trochę pasty patynującej.
Wyznawcy decoupage pewnie się oburzą i nie nazwą tego decoupage, ale znów: słowa, słowa, slowa :)

P.S.
Przepraszam, że nie umieszczam zdjęcia "w kontekście", czyli w łazience. Jest zbyt mała, żeby zrobić zdjęcie :)

Komunijne pudło z żaglowcem

Witam!

Od czego wypada zacząć po tak długim milczeniu? Cokolwiek się nie napisze, zabrzmi marnie...
Dość powiedzieć, że moje wakacje były mega super udane: odpoczynek (także ten bez dziecia, liczy się podwójnie ;)), emocje, przemieszczenia, widoki dech zapierające, smaki kubki smakowe w błogość wprawiające... Ach, rozmarzyłam się...

Czym dla ciała i ducha odpoczynek, tym dla bloga posucha... Bo samo nic się zrobić nie chciało :)
Nawet nadprogramowe sadełko, ot co!

Zatem będą tzw. odgrzewane kotlety, czyli lecim z prezentacją rzeczy przedwakacyjnych. Jako pierwsze na tapecie pudełko na sztućce, które stało się pudełkiem na Biblię i prezentem na komunię dla pewnego bliskiego mojemu sercu "komunisty" Marka.

Pomysł na taki prezent zrodził się nie tylko z aktualnej cienizny finansowej. To był po prostu pomysł z rodzaju: bingo!! Czyli że nagle elementy takie jak: mało czasu, środki dostępne na miejscu, wizja przed oczami - składają się w jedną całość niczym układanka No i jeszcze pewność, że dzieciak doceni fakt, że jeden z jego prezentów nie jest tabletem, komórą, rowerem, furą... :) Wiedziałam, że rodzinka sypnie kaską, za którą on sobie to wszystko będzie mógł kupić...

A że on lubi takie klimaty, statki, latarnie morskie, przeżył okres fascynacji Titanicem, to wiedziałam, że mu się spodoba. I że może to będzie jakaś ładna pamiątka :)

W pierwotnym zamyśle żaglowiec miał być wytransferowany, ale spękałam przed tym wyzwaniem... Wybrana grafika, której szukanie zajęło mi trochę, nie była zbyt mocna, (w sensie do transferu) i bałam się, że wyjdzie za słabo.
Nakleiłam więc kolorowy wydruk i wiedząc, że trudno będzie go "wtopić", postanowiłam nie uciekać od faktu że jest on naklejony, nie ściemniać, nie czarować...:)
Zaryzykowałam. Namęczyłam się trochu. Brzegi obrazka szarpałam, papierem tarłam. Tło domalowywałam kolory mieszając... Dopasowując. Starym złotem maziając :)

Wytransferowałam tylko napisy CarPlanem.

Boki pudełka to przecierane 2 kolory, szary i "morski" mojego autorstwa


Chwile zwątpienia były przy mnie.  Nie podobało się. Potem znów podobało... Ale jak już spodobało się ojcu Marka, to już wiedziałam, że jest na prawdę OK :)

Jako kolejny element magicznej układanki należy uznać fakt, że moja droga Aga podzieliła się ze mną ilustrowaną biblią dla młodzieży (miała w domu 2 takie same egzemplarze, nówki nieśmiagane :)).
A Biblia to nie byle jaka, tylko formatu A4, w bordowej twardej oprawie, wydana w latach 80 - kiedyś była niezłym rarytasem... Może starsi czytelnicy pamiętają takową ze swojego dzieciństwa?

Czy muszę dodawać, że Biblia idealnie zmieściła się do pudła?

Prezent się podobał, widziałam autentyczny zachwyt w oczach. To buduje :)
Ostatnio odwiedziłam Marka w domu i pudło stoi na honorowym miejscu, (obok telewizora :),
ponoć wszyscy się zachwycają...

Zapomniałam wprawdzie Marka spytać, czy do Biblii zaglądał, ale może i na to przyjdzie czas :)

Pozdrawiam ciepło!!!!

 

Transferowo, rowerowo, lawendowo...

Wakacje nastały i z tej okazji 2 pudełeczka :)
Nic specjalnego, ale wyrażające jak wiele!!

Rower... Bo chyba z rok nie poruszałam się tym środkiem lokomocji... A marzy mi się wycieczka rowerowa, jak za dawnych czasów. Kiedyś niemal co tydzień jeździło się ekipą za miasto, kiedyś ach kiedyś...
Czas zakończyć kombatanckie łkania i wytargać z piwnicy dwa kółka, zanim całkiem zapleśnieją :)
Albo chociażby zarejestrować się w dosyć bogatej sieci Wrocławskiego Roweru Miejskiego - 20 minut lub pół godziny za darmo. Stację WRM mam pod samą bramą. Jak sobie człowiek uświadomi, co mógłby zrobić, a tego nie robi, to aż szok bierze...

Lawenda... Kocham, uwielbiam. Ta na zdjęciu jest z mojej własnej uprawy donicowej.
Wczoraj jeszcze u mamy na działce skosiłam niezły plon, suszą się porozwieszane po domu wiąchy...
I na razie muszą mi wystarczyć za wakacyjny wypoczynek, na który jeszcze sobie trochę poczekam.

Grafiki wytransferowałam przy użyciu słynnego preparatu Carplan, grafika w środku dużego pudełka pochodzi z zasobów Decoszuflady. Dziękuję!

A na koniec mały minimalistyczny "wierszyk"

Transferowe
Transferlove
Lawedowe
Lawendlove
Rowerowe
Rowerlove
Wrocław
Love :)

A na koniec ja... Na Ukrainie, jakieś 6 lat temu...
Udanych wakacji!!!

Słońce w misce

Jest taka piosenka Grzegorza Turnaua "Księżyc w misce". Grzegorza w porywach lubię, piosenka dosyć średnia, dla chętnych: klik.
A ja stworzyłam miskę szklaną, tzn. została ona wcześniej stworzona przez małe chińskie rączki, chociaż  to szkło, to może nie przez takie małe...:) Ale raczej z pewnością chińskie...

No niestety, pewnie niejednej czytelniczce/czytelnikowi tego bloga zdarza się kupić coś w Tesco, Ikei, Pepco, Home And You lub innym tego typu przybytku chińszczyzną stojącym...

Tak właśnie było z tą michą rodem z Pepco, zakupionej właśnie w celu testowania różnych technik dekupażowych i około...

Co zostało tej misce zrobione? ;)

Otóż...: farba (kolor w zamyśle miał być turkusem),  spękania dwuskładnikowe, które okazały się szczelinami, żeby nie powiedzieć: rowami :) Pasta Antique Gold, lakier szklący Maimeri i odrobina decoupage. Miskę planuję wypalić w piekarniku (zgodnie z zaleceniami na etykiecie lakieru szklącego), co by utrwalić, utwardzić na wieki i uczynić odporną na zmywarkę....:) :)

Ale co ma do tego księżyc? Otóż nie, właśnie chodzi o słońce!!! Kiedyś weszłam do domu około 19 wieczorem, kiedy to słońce wpada do mojego pokoju i przedpokoju przepięknym strumieniem, wydobywając przy okazji matową artystyczność szyb okiennych, powodując szalony taniec kurzu i inne słodko-gorzkie zjawiska wizualno-oddechowe   ;)

A więc ślepa na wszelkie wydobyte przez ostre słoneczne światło objawy zaniedbania  i zapuszczenia, postanowiłam być ponad takimi drobiazgami, złapałam michę i zaczęłam łapać w nią te ostatnie słoneczne promienie...

Efekt jak zwykle z nutką niedosytu, brakuje mi zdjęcia dolnej zewnętrznej części miski, ale co tam... Nie zanudzam, popatrzcie!! :)

 

White and Blue, albo na odwrót...

Witajcie!
Dzisiaj w ramach relaksu po ciężkim tygodniu i dniu pokażę zebrane do kupy prace (i tak nie wszystkie) utrzymane w tej kolorystyce. Powstawały w różnych odstępach czasu, łączy je wiejski klimacik - tak bym to określiła. Trochę Holandii, trochę znanych z babcinych domów haftowanych makatek "Zimna woda zdrowia woda"... Czaicie? ;)
Lubię czasem zrobić sobie wycieczkę w takie kolorystyczne i tematyczne rejony... Kojarzą mi się
z prostotą, oddechem, bezpieczeństwem, wiosną...

Mam nadzieję, że przypadną Wam do gustu :) Ja je lubię... Prawie wszystkie są już "w świecie", ciekawe, jak się odnalazły w swoich nowych domach...

Tyle tytułem wstępu i chyba na tym zakończę pisanie... Ściskam wiosennie!

Komplet: herbaciarka i zestaw świeczników. Dół pudełka: przecierka i koronka:

 

Komplet: pudełko, świeczka, mydełko.

Deska z krowami.

Komplet: lustro i deska ze świnkami i owcami. 

 

W ten sam deseń deski z moim ulubionym drobiem :)

No i jajka....

 

Decoupage w MDK-u, Wielkanoc i okolice...:)

Kochani,
zdanżam ;) resztkami sił w Wielkanocy, wszak jeszcze Poniedziałek ;) Postaram się jak najkrócej, czy wypada jeszcze składać życzenia świąteczne? Może i tak, ale weny na nie nie mam, więc króciutko: Mocy, mocy i jeszcze raz Wielkiej Mocy! :)
Jako ilustracja pod koniec mała tematyczna sesyjka, oczywiście zrobiona w niedoczasie, niewiele nowości wielkanocnych udało się w tym roku poczynić...

A to wszystko przez ogrom zmian, jakie zachodzą wciąż w moim życiu, jedną z nich jest podjęcie studiów podyplomowych na 2 kierunkach, powrót prawie po 4 latach do pracy na etacie (wprawdzie na pół, ale zostałam nauczycielką!!). W dodatku nauczycielką decoupagu w moim domu kultury, w którym wcześniej pracowałam na stanowisku administracyjnym...
Nieważne, ważne że oto faktem stała się pierwsza we wrocławskich domach kultury prawdziwa, regularna PRACOWNIA DECOUPAGE!!!

Jestem tym niezwykle podekscytowana i proszę o trzymanie kciuków! :)

I tak oto płynnie przechodzę do reklamy moich zajęć, na które zapraszam! Na razie 2 razy w tygodniu, a ściślej:
PONIEDZIAŁEK:
dzieci szkoła podstawowa, godz. 13.15-15.30
WTOREK:
dzieci gimnazjum, godz. 15.00-17.15
młodzież liceum i studenci, godz. 17.15-19.30

Zajęcia odbywają się w Młodzieżowym Domu Kultury FABRYCZNA we Wrocławiu, ul.Zemska 16 a. Będziemy krok po kroku zgłębiać wszystkie tajniki decoupage'u, a także od czasu do czasu robić sobie "wycieczki" w stronę innych technik.
Składka na fundusz Rady Rodziców wynosi 25 zł/miesięcznie.
Zapraszam do zapisów e-mailowo: wszechpracownia@wp.pl, lub telefonicznie: 698-830-708.

To dzisiaj na tyle, lecę kontynuować zamówienie wyposażenia pracowni! Ściskam!! :)